مقایسه روش های کلاسیک "تورک " و "کوتاین" با روش های تبدیلی آنها در مناطق خشک (مطالعه موردی استان یزد)

جهت برآورد بیلان آبی در حوزه های آبخیز فرمول های تجربی متعددی ارائه گردیده است و عمده ترین فاکتورهایی که این فرمولها بر آنها استوار می باشند عبارتند از: میزان بارندگی و درجه حرارت . از آنجایی که هر یک از این فرمولها در مناطق خاصی تهیه و کالیبره شده اند، لذا گاهی اوقات کاربرد همزمان 2 فرمول مختلف در یک منطقه جوابهای با اختلاف زیادی را نشان می دهد. گذشته از اینها، در مناطق خشک به دلیل تفاوت فاحش درجه حرارت بارندگی در نقاط بالا دست و پایین دست حوزه، بکارگیری یک درجهحرارت و یک بارندگی واحد برای تمام نقاط بالا دست و پایین دست حوزه، خطاهایی را در میزان رواناب برآورد شده ایجاد می نماید. لذا در این تحقیق از بین فرمولهای تجربی ارائه شده، فرمولهای تورک و کوتاین که کاربرد وسیع تری در تعیین بیلان آبی دارند، انتخاب شده و سعی شد که با قدری تغییر در نحوه استفاده از آنها، دقت آنها در برآورد بیلان آبی مورد آزمون قرار گیرد. به همین منظور حوزه های آبخیز مورد مطالعه به شبکه مربعات تقسیم بندی شده و فرمولهای مذکور در پهنه هر یک از مربعات مورد استفاده واقع گدیدند. به این تربیت به گردایان بارندگی و دمایی حوزه آبخیز میزان واقعی تری از بارندگی و دما در فرمولهای مذکور وارد شده و به میزان واقعی تری از حجم رواناب می توان دست یافت . از طرف دیگر با کمک نقشه هیپسومتری حوزه های آبخیز مورد مطالعه، بیلان آبی در بین نوارهای هیپسومتری نیز از طریق 2 فرمول تورک و کوتاین مورد آزمون قرار گرفت و در نهایت مشخص گردید که رواناب برآورد شده از طریق فرمولهای تورک شبکه ای و تورک نواری بیشترین نزدیکی با مقدار رواناب مشاهده شده ای از ایستگاه هیدرومتری را دارند وکاربرد فرمولهای کلاسیک تورک و کوتاین در مناطق خشک خطاهای بسیار بزرگی را بدنبال خواهد داشت .